Ik houd me ook al niet aan het juiste gebruik van kom en schoteltje. Ik gebruik het schoteltje om de gerechten op te leggen en de kom voor de rijst en naderhand voor de soep. Het glazenblad wordt vol gezet met schalen en ieder neemt van de schaal die voor hem staat. Het is de bedoeling dat je dan doordraait, maar er zijn natuurlijk in onze groep mensen die zitten te klieren, zoals gaan draaien als iemand aan het opscheppen is of juist de andere kant op draaien. De eerste keer is dat best leuk, maar het zal niet de hele reis zo leuk blijven.

Het is blijft de hele reis een verrassing wat voor ons op tafel wordt gezet. Ik besluit van alles een klein beetje te proeven. Gelukkig komen er schalen met herkenbare dingen, zoals gekookte koolsoorten, paksoy, spersiebonen, wortelen, zelfs aardappelen in verschillende vormen. Ik vind niet alle groentensmaken herkenbaar, veel wordt klaargemaakt met iets geleiachtigs dat, voor mijn idee, wat ik ken als “echte” smaak, verdoezelt. De meeste schalen bevatten iets met vleesreepjes met een groente, soms ook met wat noten erbij. De ene keer zit er veel smaak aan en de andere keer is het maar een saaie boel. Peper en zout staat nooit op tafel, dus je eet het maar zoals het wordt opgediend. Het heeft geen zin om aan de serveerder of serveerster te vragen wat er op de schalen ligt, want zij knikken vriendelijk en geven meestal geen antwoord. Soms krijg je wel een antwoord, maar dat klopt niet altijd. Varkensvlees of rundvlees? Voor onze groep is één ding wel duidelijk: op één tafel komt in ieder geval vis op tafel. Eén van onze medereizigers heeft dat als wens aan de reis gekoppeld. Garnalen, grote of klein zijn ook herkenbaar. Kippenvlees is pas echt herkenbaar als de kop erbij ligt.

Soms komt er een grote vis op tafel. Later horen we dat die zijn bek open heeft omdat hij levend in de hete frituur wordt gegooid. Tijdens de reis word ik steeds blijer dat al het eten dat op tafel komt goed gaar is. Waarschijnlijk wordt alles gewokt.

Eetgewoontes van de chinezen

Het eerste wat we leerden over eetgewoontes van chinezen is: Eten doe je niet voor de gezelligheid. Dus gaan zitten, je thee in laten schenken, je kommetje pakken en eetstokjes in de hand nemen. Zodra er een schaal eten op tafel komt, er wat van in je kommetje scheppen en van daaruit met de eetstokjes het spul naar je mond brengen. Er komt ook een schaal met rijst op tafel, maar die rijst hoeft niet de basis te zijn om de andere heerlijkheden op te leggen, zoals wij gewend zijn te doen in Chinese of Indische restaurants. Zodra de volgende schaal op tafel komt neem je daar weer wat van en zo door. Als er soep op tafel verschijnt is dat het laatste. Ben je klaar dan sta je op en gaat weg. Het wordt in China niet onbeleefd gevonden als je slurpt, smakt, met volle mond praat of met de ellebogen op tafel leunt.

Voor westerse toeristen wil men wel bier of cola inschenken, naast de thee die uit kleine kommetjes gedronken wordt. Als je water bij het eten wil drinken moet je daar meestal voor betalen ook voor extra bier of cola. Soms legt men bestek neer voor de toeristen en meestal ook opscheplepels bij de schotels met de gerechten. Een andere aanpassing aan de westerse toerist is het serveren van fruit als toetje. Onze gids zal proberen aan het restaurant duidelijk te maken dat wij nog even willen nazitten na het eten.

Onze eerste lunch direct na aankomst op het vliegveld werd dus een hele ervaring. In het restaurant op de derde verdieping staan drie ronde tafels voor ons gedekt; met op elke tafel een rond glazen blad dat rondgedraaid kan worden. Het blijkt normaal te zijn dat er negen mensen aan een tafel kunnen zitten. Negen is het geluksgetal van de Chinezen. Er loopt heel veel personeel om ons heen. Als drank wordt voor ons een glas bier, cola of sprite naar keuze ingeschonken. Een pot thee komt op tafel. Onze Chinese gids komt ons assisteren bij het eten met chopsticks (eetstokjes). Ik weet al dat ik daarmee niet handig zal worden en vooral dat ik daarmee te weinig eten binnen krijg, dus ik pik gauw een lepel van een schaal en houd die bij me om mee te eten. In de koffer heb ik een speciale chopstick. Het is een Rookie Stix made in USA. Dat ding is één kunstofveer met twee lange poten die net werken als de twee losse stokjes.

Ik houd me ook al niet aan het juiste gebruik van kom en schoteltje. Ik gebruik het schoteltje om de gerechten op te leggen en de kom voor de rijst en naderhand voor de soep. Het glazen blad wordt vol gezet met schalen en ieder neemt van de schaal die voor hem staat. Het is de bedoeling dat je dan doordraait, maar er zijn natuurlijk in onze groep mensen die zitten te klieren, zoals gaan draaien als iemand aan het opscheppen is of juist de andere kant op draaien. De eerste keer is dat best leuk, maar het zal niet de hele reis zo leuk blijven.

De aankomst in Beijing is overweldigend.De luchthaven waar wij aankomen is supermodern. De Olympische Spelen zijn net afgelopen en het land lijkt helemaal gericht op de Paralympics. Vanuit het vliegtuig worden we door heel veel begeleiders begeleid. Er kan niets fout gaan. Wachten op anderen lukt niet, want je wordt direct na de douane naar een treintje geleid. Alle handbagage moet door een scanner en zelf moet je door een poortje. Die strenge controle zullen we de hele reis meemaken. De beveiliging is in het kader van de Olympische Spelen op een hoog peil gebracht en zal zo blijven voor de Paralympics. Het treintje brengt je naar een ander modern station. Daar zijn weer heel veel behulpzame mensen en we vinden de bagage. Op die bagage hoefden we niet te wachten dus we kunnen snel naar buiten. Daar worden we ontvangen door veel publiek. Veel zingende mensen. Voor de Paralympics is een speciale commissie van ontvangst en een speciale route gemaakt.

Wij nemen de route voor de gewone man en worden door mister Wang opgevangen en naar Thomas gestuurd. Ons reisgezelschap wordt door Thomas bij elkaar gehaald. Weer worden we heel zorgzaam begeleid naar mister Pi en zijn bus.
Het luchthaventerrein is supermodern en heel mooi versierd met bloeiend planten die in mooi aangelegde tuinen staan, maar ook met bloempot en al in sierlijke bouwwerkjes geplaatst zijn.:

In de bus stellen onze beleiders zich voor en we krijgen uitgebreid les over de >a href"Chinese eetgewoontes"/a<
van Chinezen. Het is inmiddels lunchtijd geworden dus we kunnen onze lessen gaan toepassen.

Na de voor ons razend snelle lunch rijdt miste Pi ons naar het hotel. Ik ben blij niet zelf achter het stuur te zitten, want op de weg rijdt van alles rond. Op zich is dat niet zo erg, maar ze rijden kriskras door elkaar. Elk vervoermiddel meent evenveel recht op de weg te hebben. Ik kijk mijn ogen uit. Probeer een idee te krijgen van de geldende verkeersregels. Er wordt hier rechts gereden net als in Europa, dat is wel duidelijk.

In 2008 ben ik naar China geweest, hier een overzicht van de reisverhalen.

Chinese Eetgewoontes
Aankomst in Beijing

Een lief echtpaar op de bakfiets in Beijing.

China

Nieuw-Zeeland